چرا والدین باتجربه اغلب با فرزندان خود نقش بازی می کنند

(منظور از نقش بازی، pretend play است که مجموعه ای بازی های تخیلی که در آن اشیا و یا افراد برای کودک نقش دیگری دارند را در بر می گیرد)

در حالی که والدین حاضرند برای کودکانشان تا کوه هم بالا بروند ، کارشناسان معتقدند گاهی فقط بازی با آنها کفایت میکند. علیرغم همه فشارها بر مادران و پدرانی که باید از فرزندان و خانواده خود مراقبت کنند و هنوز سر کار می روند ، در برخی مواقع بهترین کاری که می توانید برای آینده فرزند خود انجام دهید این است که با کودک کوچک خود وارد دنیایی غیر واقعی و تخیلی شوید.

ما در یومامی نسبت به اهمیت بازی خوب تأثیرات آن بر زندگی کودک کنجکاو هستیم.

1.از کجا بدانیم که کودک درحال نقش بازی است

لحظه ای که فرزند شما یک چوب می گیرد و وانمود می کند که یک شوالیه بی باک است ، تخیلات خود را فعال کرده کرده و درحال نقش-بازی کردن است. بزرگسالان ممکن است متوجه نشوند که بچه ها تا چه حد این کار را انجام می دهند: تظاهر به رانندگی ، ساخت موشک از جعبه های قدیمی ، برپایی مهمانی چای با عروسک ها. هر بار که کودک رفتارهای غیرواقعی از خود نشان می دهد و کاری را برای سرگرمی انجام می دهد در واقع در حال نقش-بازی کردن است.

2. نقش بازی مانع از مشکلات رفتاری کودک در آینده می شود

خبر خوب برای والدین این است که محققان دریافته اند که ما می توانیم با نقش-بازی با بچه ها ، شانس مشکلات رفتاری آنها را در آینده کاهش دهیم. مادرانی که فرصتی برای مشارکت در این نوع بازی ها نداشته اند، مشکلاتی را در نگهداری و کنترل کودکشان گزارش کرده اند. بنابراین، مطمئن باشید زمانی که در یک دنیای خیالی با فرزندان خود گذرانده اید هدر نرفته است.

3. چگونه نقش بازی با بزرگ شدن کودک تغییر میکند

نقش بازی از سن 18 ماهگی شروع می شود و بچه ها وانمود می کنند که یک چیز، چیز دیگری است. به عنوان مثال ، یک موز برای بزرگسالان ممکن است یک تلفن برای بچه ها باشد. در سنین پیش دبستانی ، آنها به بازی پیچیده تری که ممکن است شامل وسایل فیزیکی نباشد ، روی می آورند و با اشیاء نامرئی شروع به صحبت می کنند. پیچیده ترین نوع این بازی، همراه با بچه های دیگر است و می تواند روزها یا حتی هفته ها ادامه پیدا کند.

مراقبان کودک می توانند بدون توجه به سن کودک در این بازی شرکت کنند ، بنابراین وقتی کودک شما موزی در دست می گیرد و آن را روی گوش شما میگذارد و می گوید “زنگ بزن ، زنگ بزن” ، بهتر است با پاسخ دادن به تماس از این بازی خیالی حمایت کنید.

4. سطح استرس شما تاثیر به سزایی بر روی بازی میگذارد

شکی نیست که سلامت روانی والدین یا مراقبان کودک نقش مهمی ایفا می کند. به عنوان مثال ، تحقیقات نشان داده است که مادرانی که استرس بالاتری داشتند تمایل کمتری به بازی با بچه های خود نشان میدادند. و همانطور که از قبل می دانیم ، نقش-بازی احتمالاً از مشکلات رفتاری در آینده جلوگیری می کند. بنابراین این خود تاکیدی بر این است که سلامت روانی بزرگسالان بر کودکان و رفتار آنها تأثیر می گذارد.

5. تاثیرات دیگر نقش بازی

شاید برای برخی افراد بازی کردن با کودک اتلاف وقت به نظر برسد ، اما این در واقع مزایای زیادی برای رشد کودک دارد. کارشناسان معتقدند که والدینی که به فرزندان خود اجازه می دهند بازی خیالی نقش-بازی را انجام دهند ، ممکن است متوجه شوند که این کار به تقویت مهارت های شناختی ، اجتماعی و حتی زبانی آنها کمک کرده است.

علاوه بر این ، این نوع بازی میتواند در به دست آوردن اطلاعات عمومی به کودک کمک کند. به عنوان مثال ، در یک آزمایش، با کمک سناریوهای خیالی در مورد حیوانات ، بچه ها توانستند به سوالات مربوط به حیواناتی که از وجود آنها بی اطلاع بودند ، پاسخ دهند. بنابراین ممکن است والدین بتوانند چیزهایی را درباره ی زندگی روزمره تنها با بازی کردن به کودکشان بیاموزند.

6. والدین چگونه میتوانند کودک را تشویق به نقش بازی کنند

کودکان انگیزه ی زیادی برای بازی دارند و بنابراین ما باید مراقب باشیم تا اسباب بازی های زیاد باعث حواس پرتی کودک نشده و زمان و کیفیت بازی کاهش نیابد. والدین علاوه بر شرکت در نقش-بازی ، می توانند با ارائه وسایل تشویقی مانند لباس ، بازی در آشپزخانه ، گذراندن وقت در خارج از منزل و قرار دادن آنها در معرض تجربیات جدید ، آنها را تشویق کنند.

شما معمولا با بچه های خود چه بازی هایی انجام می دهید؟ در مورد خودتان چطور؟ وقتی کوچک بودید ، از نقش-بازی با والدین خود لذت می بردید؟

نویسنده:مدیر سایت

مقالاترشد نوزاد